Kometa C/2023 P1 (Nishimura) przetrwała peryhelium i po niedzielnym najbliższym spotkaniu z Dzienną Gwiazdą w odległości zaledwie 0,22 a.u. zaczęła opuszczać nasze kosmiczne podwórko - dystans jest już rosnący, a jasność powoli zacznie maleć. Najwięksi szczęśliwcy mieli okazję zarejestrować kometę nawet w dzień peryhelium, choć wymagane były do tego nie tylko idealne warunki pogodowe, ale też lokalne położenie - im wyżej tym lepiej, stąd większość pomyślnych obserwacji dotyczyła głównie obszarów górskich.

Perygeum. Kometa od dwóch dni przekroczyła orbitę Merkurego i znajduje się już bliżej Słońca niż pierwsza z planet naszego Układu Słonecznego. W najbliższych 5 dniach czeka ją największe oddziaływanie Dziennej Gwiazdy, która powoduje wzrost aktywności kometarnego jądra i nabieranie blasku, jednak przez niewielką odległość kątową nie ma to przełożenia na łatwość w dostrzeganiu komety. Ostatnie poranki, gdy amatorzy raportowali blask na poziomie 4 mag., a nawet dochodzący do 3,5 mag. kometa nadal pozostawała widoczna przede wszystkim w lornetkach i kilkusekundowych już ekspozycjach fotograficznych, ale wizualnie gołym okiem pozostawała na ogół nieuchwytna przez nikłą wysokość i znaczne rozświetlenie tła, na którym przebywała. Dziś kometa Nishimury odbywa największe zbliżenie do Ziemi, mijając naszą planetę w odległości 0,84 a.u. (około 126 mln km) i przechodząc na niebo wieczorne. O ile przejrzystość będzie dobra, w najbliższych 5 dniach dzielących perygeum od peryhelium może istnieć teo...

Tydzień do perygeum. Kometa przełamała granicę jasności widoczności okiem nieuzbrojonym i jaśnieje nieco szybciej, niż zakładała prognoza. Według krzywej blasku zakładającej pojaśnienie do 3 mag. podczas maksimum jasności, dopiero około 7 września kometa miała osiągnąć poziom 6 mag. wkraczając w zakres jasności wystarczającej dla gołego oka pod pozamiejskim niebem, tymczasem już dziś napływają raporty o jasności rzędu 5,4-5,5 mag.

Przed nami miesiąc otwierający meteorologiczną jesień, choć letnie klimaty będą nam jeszcze nadal towarzyszyć. Mam tu na myśli przede wszystkim nocne niebo, z dominującym wieczorami Trójkątem Letnim i najjaśniejszą w jego obszarze Drogą Mleczną, która zdobić będzie nam firmament w najpiękniejszym wydaniu spośród wszystkich miesięcy i kontynuując spektakl rozpoczęty w sierpniu. Tym razem jednak wraz ze zbliżeniem się do równonocy jesiennej, jaką w tym miesiącu powitamy, czasu na podziwianie smugi naszej galaktyki będzie wyraźnie więcej, co jednak zacznie się odbijać na systematycznie malejącym komforcie termicznym, z którego po letnich wyjściach w teren niewiele już zostanie. Wrzesień to także okazja na szybkie obserwacje komety C/2023 P1 (Nishimura) odkrytej przed miesiącem, a po której za 3 tygodnie nie będzie już śladu nad północną półkulą. Czy wytrzyma ona peryhelium w połowie września i nie rozpadnie się w wyniku zwiększonego oddziaływania słonecznego przekonamy się już w najbliższ...

Kometa wyraźnie zwiększa swoją aktywność wraz ze zbliżaniem do peryhelium. Amatorsko jest już rejestrowany warkocz gazowy długości dochodzącej do 1 stopnia, w kącie PA rzędu 280-295 stopni; średnica komy w niektórych szacunkach dochodzi do 7 minut łuku. Stopień kondensacji komu (DC) oceniany jest przeważnie na 5 (w 10-cio stopniowej skali), co sugeruje umiarkowane skupienie komety. Pełna aktualizacja z 29 sierpnia .

11 sierpnia japoński astronom amator dokonał odkrycia nowej komety, oficjalnie oznaczonej już jako C/2023 P1 (Nishimura), będącej kometą najprawdopodobniej jednopojawieniową, podchodzącą do centrum Układu Słonecznego z Obłoku Oorta i widoczną tylko jeden raz, o ile pierwsze obliczenia jej orbity nie ulegną bardziej znaczącej aktualizacji. Obiekt już w trakcie odkrycia był bardzo jasny jak na kometę, mając blask rzędu 10,5 mag.