Jak to jest z tą - zdaniem niektórych - już "mityczną" złotą łuną w polskie białe noce, bo wielu o niej mówiło, a niby niewielu widziało? Czy rzeczywiście takie zjawisko ma miejsce, czy też jest to przesadne określenie niepozwalające wcale tak dobrze dostrzec nieustannie bliskiej obecności Słońca pod horyzontem z perspektywy północnej Polski jak to się często przewija - nie tylko w ramach tekstów na tym blogu, ale choćby w niektórych ofertach nadmorskich kurortów, które kuszą mieszkańców południowej Polski możliwością doświadczenia tego fenomenu kiedy tylko ci przyjadą na letni wypoczynek z drugiego końca kraju? Niniejszy t ekst mieliście w moim pierwotnym założeniu otrzymać jeszcze w czerwcu ubiegłego roku, kiedy miałem już przygotowane materiały, ale zabrakło mi czasu by go ostatecznie zredagować. Nie chcąc Was raczyć nim jesienią czy zimą, wstrzymałem się z publikacją do przesilenia letniego 2024, abyście na dobry początek astronomicznego lata otrzymali ciekawą, mam nadzie...

Pora na trzecie wznowienie tematu. W połowie sierpnia wspominałem, że jest niemal pewne, że zmiana czasu, jakiej dokonaliśmy w marcu 2018 roku, planowana jako ostatnia - ostatnią niestety nie będzie. Pojawia się jednak cień nadziei, że istotnie wkraczamy w czasy, kiedy prawo to zostanie słusznie wyeliminowane. Możliwe, że ta wiosenna zmiana czasu - tyle, że po prostu w rok później, pod koniec marca 2019, okaże się ostatnią, o ile europ-osły zrobią to, co powinni zrobić wszyscy nieustannie powtarzający frazesy o demokracji czy "woli większości". Brzmi to aż nazbyt pięknie, by miało się rzeczywiście sprawdzić, ale skoro na liście scenariuszy i taki wariant zaczyna się rysować przynajmniej w teorii, to pogdybajmy sobie ile wlezie!

Po blisko roku, na blogu kontratakuje szalenie istotny temat odejścia od zmian czasu. Z uwagi na przybierający na sile głos coraz większej ilości państw i ich obywateli za zaprzestaniem przechodzenia z czasu letniego na zimowy i zimowego na letni, Komisja Europejska przeprowadziła ankietę, w której zachęcała do wypowiadania się na ten temat - choć co z tym zrobią teraz ojro-urzędasy, to druga sprawa. Za pewien czas okaże się, czy dzięki temu odejdziemy od stosowania tego problematycznego dla tak wielu, bzdurnego wynalazku, jakim jest przestawianie zegarów wte i we wte co 5-6 miesięcy, w imię założeń już dawno pozbawionych znaczenia w dzisiejszych czasach, choć wiele wskazuje na to, że zmiana czasu z zimowego na letni dokonana w marcu 2018 która według ubiegłorocznych założeń nie wdrożonych ostatecznie w życie miała być ostatnią, jednak tą ostatnią, niestety, nie będzie. 

W maju w korespondencji od czytelników pojawiło się ciekawe z pewnych względów tytułowe pytanie, które na pozór powinno dawać (i jak się okazuje często daje!) szybką i jasną odpowiedź przeczącą - bo niby jak u licha coś takiego miałoby być w ogóle możliwe? Choć uproszczoną odpowiedź do autora problemu przesłałem już kilka tygodni temu, poruszone zagadnienie postanowiłem opisać teraz jeszcze szerzej w ramach całego tekstu na blogu, albowiem stanowi ono bardzo interesujące zadanie obserwacyjne, do wykonania którego chciałbym dziś zachęcić zwłaszcza tych z Was, którzy mieszkają nad Morzem Bałtyckim.

Dzisiaj proponuję przyjrzeć się bliżej jednemu ze zjawisk, czy raczej pojęć, które najróżniejsze media bardzo chętnie od kilku lat wykorzystują. Niestety nasze rodzime media nie mogą być w tyle za mediami zachodnimi, więc idą wytyczanym przez nie torem nie zastanawiając się często nawet jaka jest geneza promowanych przez nie pojęć i wiadomości. W jakim celu wpychają ludziom do głowy bzdurne określenia i powtarzają dorobione do nich kilogramy nonsensów to sprawa osobna, choć powszechnie znana, bardziej jednak liczy się skutek, a skutkiem w tym wypadku jest po raz kolejny robienie sensacji ze zjawiska tak pospolitego, że kolejnym krokiem może być już chyba tylko podkręcanie emocji o tak niespotykanych fenomenach jak wschód Słońca czy zapadnięcie ciemności po jego zachodzie - a jeśli uda się do tego dołączyć garść kretynizmów o złowieszczych skutkach dla świata to już w ogóle sprawa wygrana.

Jako, że aktualny okres jest świetną okazją do prób obserwacji starego Księżyca, spróbowałem wykorzystać aktualnie panujący pierwszy jesienny układ wyżowy i zarwać drugą połowę nocy, by przyjrzeć się nieco dokładniej tej nieoświetlonej stronie jego powierzchni.