Za nami szczyt aktywności meteorów z roju Perseidów. Teraz, gdy obfitość roju systematycznie zanika by po weekendzie definitywnie się zakończyć, warto sprawdzić na ile efektowne przedstawienie obserwatorom zafundowały jedne z najsłynniejszych meteorów oraz na ile prognozy co do aktywności i pory maksimum okazały się trafione. W opracowaniu także kilka słów relacji z obserwacji przeze mnie poczynionych, które to słowa mogą okazać się dość zaskakujące po uprzedniej lekturze podsumowania w ujęciu globalnym.

Już niebawem, w najbliższy poniedziałek na polskim rynku wydawniczym zadebiutuje nowa pozycja autorstwa Marka Żbika, mogąca być warta uwagi przez wszystkich pasjonatów astronomii, ale zwłaszcza tych, których interesuje tematyka meteorów i meteorytów, a którzy chcieliby zgłębić wiedzę na ich temat.

Dzisiaj nieco luźniejszy wpis. Idzie głęboki niż, czeka nas wielkie wietrzenie, zwłaszcza na północy kraju, będzie lać, biomet i nastroje mogą być chwilowo gorsze niż zwykle, więc spróbuję Was czymś rozweselić. Oczywiście żeby nie było, to wpis i tak będzie powiązany poniekąd z tematyką bloga - po misji EFT-1 Orion zostajemy w temacie astronautyki.

W ostatnich dniach, już po raz 23. odbyła się ceremonia wręczenia Nagród Ig Nobla. Tradycyjnie nagrodzono dziesięciu zwycięzców, których odkrycia najpierw wprawiają ludzi w śmiech i dobry humor, ale potem muszą skłonić do zastanowienia się nad danym problemem. Ponieważ w tym roku na ceremonii mieliśmy do czynienia z ciekawym akcentem astronomicznym, przyjrzymy się odkryciu, które zdaniem komisji zasłużyło na tytułową nagrodę. Tytułową, to znaczy tego Ig Nobla, a nie kulkę gnoju.

Jeden z najsłynniejszych rojów meteorów w kalendarzowym roku kończy swoją aktywność. Jak zwykle w ostatniej dekadzie sierpnia zapraszam na podsumowanie aktywności tego roju w bieżącym roku, wraz z serią fotografii, które udało się wykonać obserwatorom na całym świecie podczas następnego maksimum Perseidów.

Ostatnimi czasy, jak wspominałem o czymś szczególnie interesującym z dziedziny astronautyki, zawsze wpisy zawierały informacje o samych sukcesach. To teraz coś przeciwnego. Dzisiejsze niepowodzenie rosyjskiej misji jest jedną z najefektowniejszych katastrof w astronautyce ostatnich lat.

Po przedłużającej się zimie i późniejszym wystartowaniu wiosny doszliśmy do miesiąca, w którym już powitamy astronomiczne lato. Oznacza to, że przed nami najdłuższe dni w roku z jednej strony, a najkrótsze i najjaśniejsze noce z drugiej. To czas trudny dla miłośników nocnego nieba, ale w każdej sytuacji zawsze dobrze jest znaleźć i dobre strony.

Czas na piąty miesiąc roku. Maj 2013 roku przyniesie nam początek okresu białych nocy, najlepsze w roku warunki widoczności Saturna, słabnącą już znacznie w lornetkach kometę C/2011 L4 (PanSTARRS) i możliwość jeszcze częstszych obserwacji Słońca, które nad północnymi województwami świecić będzie nad horyzontem już ponad 15 godzin. W pierwszym tygodniu czeka nas maksimum Akwarydów - dość aktywnego roju meteorów z kilkudziesięcioma widocznymi zjawiskami w ciągu godziny, a w ostatniej dekadzie miesiąca okazja do obserwacji prawdziwego tańca trzech jasnych planet na niebie wieczornym.

Przed nami pierwszy w całości wiosenny miesiąc - przynajmniej w teorii. Miesiąc, który zwykle zapewnia polskim miłośnikom astronomii jeszcze więcej pogodnego nieba od swojego poprzednika, a jednocześnie dostarcza nieco przyjemniejszych, bardziej znośnych temperatur w czasie nocnych obserwacji nieba - przynajmniej w teorii.

Po bardzo pechowym pogodowo styczniu i praktycznie porównywalnym lutym, nadchodzi miesiąc powitania wiosny. Na polskich szerokościach geograficznych rozpocznie się za kilkanaście dni najbardziej sprzyjająca dla polskich obserwatorów nieba pora roku, jeśli by rozpatrywać tę kwestię pod względem ilości pogodnych dni i nocy. Przed nami trzeci miesiąc roku, w związku z czym nadchodzi również pierwsza z dwóch głównych atrakcji 2013 roku - kometa C/2011 L4 (PanSTARRS). To ona bez wątpienia będzie najważniejszym obserwacyjnym obiektem tegorocznego marca, ale że nie samymi kometami człowiek żyje, warto przyjrzeć się również innym atrakcjom, które przygotowało dla nas niebo.

Przed nami najmroźniejszy miesiąc w roku, z nadal bardzo długimi nocami. Po jednym z najbardziej pochmurnych styczniów od wielu lat, każdy z nas życzyłby sobie z pewnością większej ilości promieni słonecznych w dzień i liczniejszych okazji do podziwiania gwiazd w noce, zwłaszcza mając na uwadze fakt, że w lutym zimowe gwiazdozbiory osiągają pełnię swojego piękna. Nie musimy już czekać do późnych godzin by podziwiać najjaśniejsze i najefektowniejsze układy gwiazd, dostajemy je zaś zaraz po tym, gdy niebo bardziej ściemnieje. Luty przyniesie nam przede wszystkim jeden z najlepszych tegorocznych okresów wieczornej widoczności Merkurego, który poza Jowiszem i Saturnem uzupełni trójkę najlepiej dostrzegalnych planet.

A więc wszystko zaczynamy od początku! Nowy Rok, nowe zjawiska i nowe oczekiwania na astronomiczne wydarzenia, które być może długo zostaną w naszej pamięci. Rozpoczynający się 2013 rok może przynieść atrakcje na miarę zeszłorocznego tranzytu Wenus, a może i jeszcze bardziej emocjonujące, przed nami wszakże dwie potencjalnie jasne komety. Rok zaczynamy jednak od stycznia, który da nam okazję na podziwianie przede wszystkim koniunkcji Księżyca z jasnymi planetami, ale też jak zwykle obfitego maksimum Kwadrantydów. Do tego przez cały miesiąc najpiękniejsze zimowe gwiazdozbiory, osiągające pełnię swojej widoczności.

Po jedenastu miesiącach zbliżyliśmy się do tego ostatniego w 2012 roku. Za nami liczne atrakcje astronomiczne, będące przyczyną nieprzespanych nocy czy zaczątkiem wyjątkowej przygody wśród osób wcześniej z astronomią niezwiązanych. Zanim jednak wkroczymy w Nowy Rok, nocne niebo szykuje dla nas zestaw ostatnich zjawisk tego roku, którym w razie sprzyjającej pogody zachęcam się przyjrzeć.

Już niebawem powitamy przedostatni miesiąc roku - okres, podczas którego aura na naszych szerokościach geograficznych najczęściej nie jest sprzyjająca dla miłośników obserwacji astronomicznych. W listopadzie dominacja nocy pochmurnych nad pogodnymi jest zwykle znaczna, więc jeżeli to możliwe, warto wykorzystywać każdą okazję podczas sprzyjającej pogody do chwycenia za lornetki, teleskopy i przyjrzenia się jesiennym, a w drugiej połowie nocy także zimowym obiektom.

Przed nami dziesiąty miesiąc roku. Październikowe noce wydłużają się coraz bardziej, a miłośnicy gwiaździstego nieba otrzymują coraz więcej czasu na jego obserwacje. Najbliższe cztery tygodnie zagwarantują nam kolejne zjawiska, które będą dobrym celem nie tylko dla obserwatorów, ale i fotografów nieba. Jeśli wstępne prognozy synoptyków mówiące o pięknej polskiej złotej jesieni się sprawdzą, warto wykorzystać okazję i poświęcić się obserwacji październikowego nieba. Zwykle październik daje jeszcze dużą ilość pogodnych nocy, nie marnujmy więc żadnej okazji. W następnym miesiącu o wolne od zachmurzenia niebo może być zdecydowanie trudniej.

Wśród społeczności astronomicznej zrobiło się w ostatnich godzinach bardzo głośno na temat spekulacji dotyczących nowoodkrytej komety, jakiej przyznano nazwę C/2012 S1 (ISON) . Mi również tętno podskoczyło przy czytaniu pierwszych prognoz zachowania się tego obiektu. A jest o czym pisać. Kliknij w ten link, jeśli chcesz przejść do najnowszej aktualizacji z 21.12.2013 r.

Kolejna historyczna chwila - odlot najmłodszego z floty wahadłowców NASA do nowego domu - miała nastąpić już dzisiejszego popołudnia. Pogoda nad rejonem Centrum Kosmicznego Kennedy'ego nie chcąc się rozstawać z promem kosmicznym Endeavour, zadecydowała, aby pozostał on w swoim obecnym domu o jeden dzień dłużej niż zakładał plan. Przejdź do: Ostatni rejs promu Endeavour: LIVE UPDATE.

Kto czytał wrześniowe "Niebo nad nami" ten wie, a kto nie - ten dowiedzieć się powinien. Aby mieć pewność, że większa ilość odbiorców się dowie, wyszczególniam odrębną notkę na nadchodzące zjawisko. Zjawisko, które będziemy mogli dostrzec przez trzy noce, dzięki czemu mamy zapewniony pewien zapas na wypadek zachmurzonego nieba przy okazji pierwszej czy drugiej próby obserwacji.

Przed nami wrzesień. Miesiąc, w którym powitamy astronomiczną jesień, ale i co najważniejsze z punktu widzenia miłośnika astronomii, rozpoczniemy to lepsze półrocze obserwacyjne, w którym to noce dominują już nad dniami. I choć początkowo dominacja ta nie będzie znaczna, to jednak z każdą kolejną dobą skracanie się dnia będzie widoczne szczególnie wyraźnie.

Dobiegł kres widoczności tegorocznych sierpniowych Perseidów. Pora zatem na podsumowanie aktywności tych meteorów i tradycyjną analizę obserwacji, przeprowadzonych przez astronomów amatorów z całego świata.