Niemal tygodniowa przerwa w rozbłyskach słonecznych silniejszych od klasy C została dziś przerwana. Obszar aktywny 1618 wyemitował kolejny w swoim istnieniu rozbłysk klasy M, tym razem już przy zachodniej krawędzi tarczy słonecznej. Kilka godzin później podobne zjawisko wytworzył obszar 1620, również zmierzający ku zachodniej krawędzi.
Początek pierwszego zjawiska miał miejsce o godz. 16:52 CET. Po kolejnych pięciu minutach flara osiągnęła maksymalną siłę - M1.6. O godz. 17:03 sklasyfikowano końcowy moment zjawiska. Ze względu na przebywanie obszaru 1618 w pobliżu zachodniej krawędzi tarczy, rozbłysk nie będzie geoefektywny. Uzyskane zdjęcia wskazują, że zjawisku nie towarzyszył koronalny wyrzut masy. Być może w kolejnych dniach aktywność obszaru 1618 podwyższy się w porównaniu do sytuacji z kilku minionych dni, kiedy pomimo zdolności do wytwarzania rozbłysków najwyższej siły, region ten charakteryzował się spokojem. Ewentualne rozbłyski z obszaru 1618 nie będą jednak już miały jakiegokolwiek wpływu na Ziemię - w ciągu następnej doby region ten zacznie zachodzić na niewidoczną z naszej perspektywy stronę Słońca. Dzisiejszy rozbłysk był pierwszym takiej siły zjawiskiem od 21 listopada.
 |
| Faza maksymalna rozbłysku M1.6 przy zachodniej krawędzi. Długość fali 94 angstremy. (SDO) |
Drugi rozbłysk podobnej siły, choć nieco słabszy, miał miejsce o godz. 22:20. Flara osiągnęła siłę M1.0, a więc dolny kraniec skali tej siły. Zjawisko wygenerował obszar aktywny 1620, o którym nieco więcej pisałem od kilku dni w dziennych aktualizacjach na stronie Solar Update.
Z obszarów aktywnych widocznych obecnie na tarczy, poza znikającą grupą 1618 jedynie 1620 posiada zdolność do emitowania rozbłysków klasy M, pozostałe obszary charakteryzują się stabilnymi polami magnetycznymi i nie wytwarzają silnych zjawisk. Grupa 1620, podobnie jak sprawca pierwszego z opisywanych rozbłysków posiada wystarczająco skomplikowane pole magnetyczne, by mogła wytwarzać silne rozbłyski. W ciągu nieco ponad dwóch dni od ledwo widocznych plam powstał okazały obszar aktywny przekraczający dziesięciokrotnie swoją rozpiętością średnicę Ziemi - zobacz nagranie tworzenia się grupy plam 1620. Możliwe, że aktywność w kolejnych dniach podniesie nowy obszar 1623, który dzisiaj zaczął wyłaniać się zza północno-wschodniej krawędzi.
Z obszarów aktywnych widocznych obecnie na tarczy, poza znikającą grupą 1618 jedynie 1620 posiada zdolność do emitowania rozbłysków klasy M, pozostałe obszary charakteryzują się stabilnymi polami magnetycznymi i nie wytwarzają silnych zjawisk. Grupa 1620, podobnie jak sprawca pierwszego z opisywanych rozbłysków posiada wystarczająco skomplikowane pole magnetyczne, by mogła wytwarzać silne rozbłyski. W ciągu nieco ponad dwóch dni od ledwo widocznych plam powstał okazały obszar aktywny przekraczający dziesięciokrotnie swoją rozpiętością średnicę Ziemi - zobacz nagranie tworzenia się grupy plam 1620. Możliwe, że aktywność w kolejnych dniach podniesie nowy obszar 1623, który dzisiaj zaczął wyłaniać się zza północno-wschodniej krawędzi.
Przy okazji dzisiejszego wpisu, wspomnę jeszcze o wyjątkowej protuberancji, jaka pojawiła się dzisiejszego popołudnia, idealnie nad południową półkulą Słońca. Przepływającą w rozległych pętlach materię słoneczną doskonale zarejestrowały zdjęcia SDO, które w postaci nagrania można obejrzeć poniżej. Pomiędzy pętlami, jakimi poruszała się materia w tej protuberancji zmieściłoby się kilkanaście planet wielkości naszej.
Protubernacja wspaniała ale dobrze że nie widzimy jej z mniejszej odległości...:D
OdpowiedzUsuńWidać nawet w jednej sekundzie moment rozbłysku na tym drugim wideo;)
OdpowiedzUsuń