Astronomiczne wydarzenie roku 2017: 7. Edycja Głosowania

Po dwunastu miesiącach zbliżamy się do kresu kolejnego roku. Dla pasjonatów astronomii nie był to rok dobry, jeśli chodzi o pomyślność aury i liczbę pogodnych nocy, w czas których można by w większym stopniu oddać się obserwacjom gwiaździstego nieba. Sezon jesienno-zimowy utwierdzać może nas w tym przekonaniu jeszcze bardziej od fatalnego sezonu 2016/2017, a przecież wiosna i lato kończącego się roku też nie były szczególnie pogodne. Mimo to nie brakowało chwil i zjawisk, podczas których emocje nasze mogły dynamicznie rosnąć, dzięki czemu nasze wewnętrzne akumulatory miały szanse być podładowywanymi choćby krótkotrwale, tak aby nie zapomnieć o tym jak wygląda nocne niebo i jak miłe przeżycia związane z faktem obcowania z nim, jesteśmy w tym hobby w stanie przeżywać. Nadeszła pora na wybór najważniejszego wydarzenia 2017 roku!

Filmowe przypomnienie nominowanych wydarzeń z materiałami nadesłanymi w 2017 roku przez czytelników witryny. Przypomnij sobie i zobacz, zanim zagłosujesz!

W siódmej edycji głosowania, do której trafiło sześciu nominowanych, mamy dwa wydarzenia, które same w sobie nie były możliwymi do obserwacji zjawiskami, ale stanowiły ważne chwile roku stanowiąc w obu przypadkach zdarzenia o wymiarze historycznym. Pierwszym z tej dwójki był niewątpliwie kres słynnej misji sondy Cassini - od dwudziestu lat badającej Saturna. Po wykonaniu tysięcy badań szóstej planety naszego Układu Słonecznego ta bodaj jedna z najsłynniejszych sond w historii obserwacji Wszechświata została wprowadzona do atmosfery Saturna, gdzie zakończyła swój żywot dostarczając naukowcom ostatniej serii danych dotyczących tego gazowego olbrzyma.

Historyczny wymiar miało też odkrycie planetoidy 1I/2017 U1 ('Oumuamua) - "międzygwiezdnego wędrowca", planetoidy, która przybyła do naszego Układu Słonecznego nie z jego skrajnych czeluści, ale wręcz z przestrzeni międzygwiezdnej, z której wędrówkę ku naszym stronom musiała rozpocząć setki milionów lat temu. Niesamowity i pierwszy taki przypadek w historii obserwacji, dodatkowo sama planetoida również przynosząca zachwyt i zdumienie wśród obserwatorów za sprawą swoich cech, na czele z wydłużonym kształtem przypominającym wielkie kosmiczne cygaro. Obiekt, który dał się zauważyć dopiero wówczas, gdy opuszczał on już zakątki centrum naszego Układu Słonecznego, był pierwszym takim międzygwiezdnym gościem, jaki było dane naukowcom odkryć.

Rok 2017 przyniósł nam również dwa zaćmienia Księżyca, z których drugie - częściowe - widoczne było w trakcie sierpniowego wschodu przynosząc rzadko widziany w ostatnich latach widok wyłaniającej się znad horyzontu pełnej tarczy Księżyca zanurzonej w ponad 20% w ziemskim cieniu. Zaćmienie z lutego z kolei było świetną okazją do wykonania porownań z podobym zaćmieniem z września 2016 roku, gdy faza maksymalna wynosiła kilka procent mniej, ale także dotyczyła zanurzenia się naszego satelity jedynie w ziemskim półcieniu. Tym razem półcieniowe zaćmienie było niemal stuprocentowe, a pociemnienie tarczy Srebrnego Globu możliwe było do obserwacji z większości Polski za sprawą mroźnej i korzystnej na ogół aury.

Obserwować mogliśmy także maksima aktywnych Perseidów w sierpniu i jeszcze obfitszych Geminidów w grudniu. Każdy z tych rojów przynosił wysokie liczby obserwowalnych meteorów, w obu rojach nie brakowało zjawisk bolidowych - choć Geminidy dały ich znacznie więcej. Pogoda na czas maksimum Geminidów była bardzo podzielona, przynosząc jednak sprawiedliwie wszystkim regionom choćby częściowo pogodną noc, w czas której rój ten osiągał szczyt swojej aktywności. Wreszcie rok ten przyniósł najbardziej emocjonujący okres w aktywności słonecznej od początku 24. cyklu aktywności słonecznej. Seria bardzo silnych rozbłysków klasy X - w tym dwa najsilniejsze rozbłyski tego cyklu - X9.3 i X8.2, jedne z najbardziej imponujących i energicznych koronalnych wyrzutów masy w historii obserwacji Dziennej Gwiazdy, ciężka burza magnetyczna kategorii G4, która przyniosła wybuch aktywności zórz polarnych nie tylko nad całą Polskę ale i znacznie niższe szerokości geograficzne, kilka innych okresów ze słabszą aktywnością geomagnetyczną, podczas których zorze na nowo uwidaczniały się nad naszym krajem - tak w skrócie mijała praktycznie cała pierwsza połowa września 2017 roku, który zdecydowanie należał do Słońca. Ironią losu, trzy miesiące później zaobserwowaliśmy setny już dzień bez plam słonecznych w tym roku, co stanowi niezwykle kontrastujące zjawisko względem słonecznego maratonu z września, ale takie bywają już uroki wygasających etapów każdego cyklu słonecznego.

Które z tych wydarzeń zasługuje na tytuł Wydarzenia Roku 2017 według Czytelników Polskiego AstroBlogera w siódmej edycji głosowania? Za cztery tygodnie się przekonamy - tymczasem zapraszam Was do corocznej zabawy i wzięcia udziału w astronomicznych wyborach: ankieta poniżej. Tradycyjnie krótkie filmowe przypomnienie nominowanych wydarzeń na początku tego tekstu wzbogacone jest wybranymi materiałami nadesłanymi przez czytelników jako mała nagroda za branie udziału w życiu tej witryny, dzielenie się własnymi relacjami i przedstawianie innym zapaleńcom nocnego nieba materiałów z dokonanych obserwacji. Jak zwykle raz oddany głos można do samego końca zmienić, a ów koniec wyborów nastąpi 19 stycznia. Po zamknięciu kolejnej edycji głosowania czytelników ukaże się tu aktualizacja zawierająca opracowanie wyników naszej corocznej zabawy.

Bądź na bieżąco ze zjawiskami astronomicznymi i zapleczem amatora astronomii - dołącz do stałych czytelników bloga na Facebooku lub GooglePlus.